23 Ιουνίου 2015

  Παραμονή του Αϊ Γιάννη του Ριζικάρη ελεύθερες κοπέλες κουβαλούσαν με τις βίκες το αμίλητο νερό από τις βρύσες του χωριού για να γεμίσουν το σταμνί  - κλήδονα, έπρεπε όμως να μείνουν αμίλητες σε όλη την διάρκεια του γεμίσματος του πήλινου σταμνιού .

Ο συγχωριανοί τους προσπαθούσαν να τις κάνουν να μιλήσουν ή να γελάσουν αναγκάζοντας τις έτσι να πηγαινοέρχονται στην βρύση και ο κλήδονας να αργεί να γεμίσει με το αμίλητο νερό.
 Κάθε ρούγα έβαζε το δικό της κλήδονα - σταμνί και κάθε κοπέλα στόλιζε το δικό της μήλο καθώς και των ανύπαντρων της οικογενείας τους, κεντούσαν πάνω στα μήλα τα αρχικά των ονομάτων με γαρίφαλα ή τα χάραζαν με το μαχαίρι. Επειδή υπήρχαν συνωνυμίες έβαζαν πάνω στα ριζικόμηλα σημαδάκια ώστε να μη μπερδεύονται τα σόγια.
Όταν τελείωνε λοιπόν κάποια στιγμή ο μαραθώνιος του γεμίσματος του σταμνιού κάθε κοπέλα έριχνε το μήλο της μέσα στο κλήδονα τον οποίον σκέπαζαν με κόκκινο πανί και έδεναν με κόκκινη κορδέλα, την άλλη μέρα όταν έπεφταν τ' απόσκια μαζεύονταν στην πιο μεγάλη αυλή της ρούγας και άνοιγαν τον κλήδονα. Τα μήλα έβγαζε από το σταμνί ο καλύτερος χωρατατζής της παρέας για να μεταδίδει το κέφι στην γιορτή, τα ριζικά έβγαιναν τρεις φορές και τα στιχάκια που διάβαζαν ήταν της αγάπης παινέματα και τολμηρά όσο:

  ΑΝΟΙΓΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΛΗΔΟΝΑ ΓΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΑΝΝΙΟΥ ΤΗ ΧΑΡΗ ΚΑΙ ΟΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΡΙΖΙΚΟ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΝΑ ΤΟ ΠΑΡΕΙ.
  ΣΤΟ ΡΙΖΙΚΟ ΜΟΥ Σ'ΕΒΑΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΡΙΖΙΚΑΡΩ ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΔΩ ΣΤΟΝ ΥΠΝΟ ΜΟΥ  ΤΑΙΡΙ ΜΟΥ ΝΑ ΣΕ ΚΑΝΩ.
ΤΟΙΧΟΣ ΠΑΛΙΟΣ ΓΚΡΕΜΙΖΕΤΑΙ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΣ ΔΕΝ ΧΑΛΙΕΤΑΙ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΑΓΑΠΗ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΑΛΙΑ ΔΕΝ ΛΗΣΜΟΝΙΕΤΑΙ.
 ΒΑΛΕ ΤΟ ΦΕΣΙ ΣΟΥ ΣΤΡΑΒΑ ΚΑΙ ΓΕΜΙΣΕ ΤΟ ΒΙΟΛΕΣ ΚΙ ΟΤΑΝ ΠΕΡΝΑΣ ΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΝΑ ΤΙΣ ΜΑΡΑΙΝΕΙΣ ΟΛΕΣ.

 ΟΤΑΝ ΣΤΕΡΕΨΕΙ Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΚΑΙ ΒΓΟΥΝΕ ΤΑ ΧΤΑΠΟΔΙΑ ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΣΥ ΘΑ ΠΑΝΤΡΕΥΤΕΙΣ ΜΕ ΤΑ ΣΤΡΑΒΑ ΤΑ ΠΟΔΙΑ.
Η ΩΡΑΙΑ ΣΟΥ Η ΜΥΤΗ ΤΑΠΟΜΑ ΤΟΥ ΝΕΡΟΧΥΤΗ ΤΑ ΩΡΑΙΑ ΣΟΥ ΤΑ ΚΑΛΛΗ ΠΑΤΣΑΒΟΥΡΑ ΤΟΥ ΜΠΑΚΑΛΗ.

  Στο τέλος της γιορτής ο καθένας έπαιρνε το ριζικό του και το έβαζε στο προσκέφαλο του ελπίζοντας να δει στον ύπνο του τον καλό της ή την καλή του.
Λίγα λόγια για τα Βελανίδια. Το χωριό βρίσκεται κτισμένο στο νοτιότερο άκρο του ορεινού όγκου του Πάρνωνα. Από τα Βελανίδια μπορεί να επισκεφτεί κανείς τη βόρεια πλευρά του Κάβο-Μαλέα και το φάρο του, που χτίστηκε το 1860 και είναι ένας από τους παλαιότερους αλλά και τους τελειότερους της Μεσογείου.
Τα Βελανίδια είναι οικισμός των Βυζαντινών χρόνων, κάτι που μαρτυρά το πλήθος των βυζαντινών ναών που είναι διάσπαρτοι σε όλη την έκταση. Πιθανότατα ο οικισμός που δημιουργήθηκε περί το 1718 στη θέση ‘Παλιοκαμάρες είναι συνένωση πολλών μικρότερων και παλαιοτέρων κάτι που εξηγείτε από την ανάγκη των ανθρώπων εκείνης της εποχής για την δημιουργία πιο οργανωμένων οικισμών.
Τι μπορείτε να δείτε και να θαυμάσετε στα Βελανίδια! Μπορείτε να κολυμπήσετε στις πανέμορφες γνωστές αλλά και κρυφέςπαραλίες, Μπορείτε να επισκεφτείτε τα δεκάδες μικρά εξωκκλήσια, τα περισσότερα κατασκευασμένα μεταξύ 12ου - 14ου αιώνα, Στο ύψωμα πάνω από τα Βελανίδια μπορείτε να επισκεφτείτε το 'ΕΡΓΟ' πρόκειται για ένα συγκρότημα στρατιωτικών κτιρίων που κατασκευάστηκε το 1942 από τους Γερμανούς, Ο φάρος του Κάβο Μαλέα ένα στολίδι πρόσφατα ανακαινισμένος και χαρακτηρισμένος ως ιστορικό και διατηρητέο μνημείο της σύγχρονης ιστορίας, σε ένα θρυλικό ακρωτήρι σας περιμένει να τον επισκεφτείτε και να απολαυσετε το απέραντο γαλάζιο.

Είδατε περισσότερο