Το πανηγύρι της Αγίας Ειρήνης και το ''Αγιασμένο νερό''

 Στα παλιά τα χρόνια, όταν πλησίαζε η γιορτή της Αγίας Ειρήνης, τότε άρχιζαν οι ετοιμασίες στον Κάβο Μαλιά. Γυναικόπαιδα και άντρες Βελανιδιώτες, πήγαιναν στο μοναστήρι, έπαιρναν την εικόνα της Αγίας και την πήγαιναν στο Αγιασμένο νερό.

Το νερό αυτό βρίσκεται μέσα σε μια σπηλιά στους βράχους του κάβου και το λένε Αγιασμένο, γιατί κάποτε σταμάτησε εκεί κοντά στη σπηλιά ένα καράβι γεμάτο αράπηδες. Ένας από αυτούς βγήκε από το καράβι, προχώρησε στη σπηλιά, βρήκε το νερό, έπλυνε τα χέρια του και ήπιε. Μόλις όμως βγήκε στο φως, έξω από την σπηλιά είδε ότι τα χέρια του είχανε γίνει άσπρα. Έτρεξε τότε αμέσως και έπλυνε όλο του το σώμα και έτσι έγινε λευκός. Μόλις μάθανε οι άλλοι αυτό που συνέβη τρέξανε όλοι μαζί να πλυθούν. Επειδή όμως η σπηλιά είναι στενή και το νερό λίγο, τσερκωνόντουσαν μεταξύ τους για να φτάσουν πρώτοι. Έτσι σκοτώθηκαν πολλοί. Ακόμα μέχρι σήμερα υπάρχουν τα κόκκαλα τους μέσα στη σπηλιά. Γι αυτό η σπηλιά λέγεται κοκαλιάρα.

Όταν λοιπόν οι κάτοικοι του χωριού κατεβάζουν την εικόνα της Αγίας Ειρήνης στο αγιασμένο νερό άναβαν  λαμπάδες γύρω γύρω στη σπηλιά και στήναμε χορό.

Την παραμονή της γιορτής ένας βλάχος έφερνε μια προβατίνα και την έδενε στο πίσω μέρος της σπηλιάς.

Την άλλη μέρα, μετά το ξελειτούργημα, ο παπάς βλόγαγε την προβατίνα και τότε οι άλλοι την έσφαζαν, τη σούβλιζαν και την έτρωγαν. Μετά ξανάστηναν το χορό μέχρι αργά το βράδυ που γύριζαν πίσω στο χωριό.

Έτσι περνούσε το πανηγύρι της Αγίας Ειρήνης.

Από το βιβλίο του Νικόλαου Σταυριανού για την λαογραφία των Βελανιδίων.